Ruhuma sokayım ben.....
Dün akşam kuzenle oturuyoruz. Başladık çocukluk anılarımızdan konuşmaya. Abicim hiç mi düzgün anısı olmaz insanın.
Beni babaannem büyüttü çok severdi sağ olsun. Hatta annemden ayıracak kadar sevmiş öyle diyim size. Okula başlayana kadar onunla kaldım. Dedem çok tatlıydı ne istersem yapardı canım benim. Babaannemde türünün son örneğiydi yeminle NASA gelse çözemez onu. Aliye Rona halt etmiş yanında. Dışarıdan bakanlar tam bir İstanbul hanımefendisi sanıyorlar. Ama ne fecuze ne çirkef olduğunu yaşayanlara sormak gerek.
Neyse sevgili babaannem çatır çatır ayırıyor beni annemden. Feleğe bak.. her zaman derim. bazı insanlar doğuştan şanslı doğar. Benim doğumum bile bok. Vakumla çekmeye kalkmışlar Allah’tan koca Çapa hast. nin vakumu bozuk çıkmış. Şanslı sayılır mıyım acaba ? :) Rab acımış halime. Daha çok şey göreceksin dur sen demiş :) Küçüklüğümde ne annem ne de babamla çok fazla bir anımı hatırlamıyorum. Kardeşim Salih ( salik canım benim) onu eve gidince tanımıyordum. bu çocuk kim ? diyormuşum anneme. Uzun yıllar ne Salih’i ne de annemi sevebildim. Bak hala daha anneyle aram çok iyi değildir. Ama kardeşlerim onlar benim canlarım.. velhasıl okula başladım. Bir geçimsizim bir şirret kimse benimle çocuğunu oynatmıyor. Zaten hırslıyım onlar beni daha beter hırslandırıyorlar. Yasemin vardı çok yaptım kıza o da bana yaptı ama. sinir komalarına sokardı beni. Mızıkçının tekiydi yanar çıkmaz, olmıycak yerlerde oyuna atlar, deli ederdi beni. Siyam dışarı çıkıcınca millet içeri girerdi. Ama siyam hep aynı siyam ne oldu da şimdi götümün dibinden ayrılmıyorlar acaba? Bak hırslandım yine.. küçükken aranızda kolonya içen var mı ? ben onu da yapıyordum ev ahalisi bütün şişeleri döküyorlardı sayemde asla eve kolonya alınmazdı :) ruhumda var sanırım sorun :)) Sonra büyümeye başladım. Orta okula başlayınca arkadaşlarımla aram daha iyi oldu insan manyağı olmuştum diyebilirim. Bir sürü arkadaşım vardı. Bir de hiç insan ayırt etmezdim. Aslında şimdi öğrendim ki seçici olmak gerekiyormuş. Kendimi tanımaya başladığımda kimseden bir şey beklemedim. Kendi kararlarımı hep tek başıma verdim. Doğruda benim doğrumdu yanlış, o hep benim yanlışımdı zaten :) 16 yaşında çalışmaya başladım. o zamana gelene kadar neler oldu neler. hepsini anlatamıycam çok sayfalar alır. stajdan sonra kaldım çalıştığım yerde. Şimdi düşünüyorum da sanırım Rabbın bana verdiği en güzel ödül herhalde! Yaşananlara rağmen çok büyük yanlışlar yapmadım. Şimdi sorarsınız ne yaşadın ki? Bende derim ki; herkes yaşadığını bilir.
Çoğu insan çocukluğuna dönmek ister hep. İnan ben istemiyorum. Hatta hiç çocuk olmasaymışım diyebiliyorum. O kadar etkileniyorsun ki o yaşlarda kimse anlayamaz yaşamadan. Bütün bir ömrünü etkileyebiliyor. bütün bir ömrünü yedirenbiliyor sana.
Hayata nasıl başlarsan öyle devam eder bence. bir mucizedir kötü giden bir yaşamın iyiye dönüşmesi. Duy sesimi ey KUDDÜS arındır artık beni. Sen SEMİ sin. biliyorum beni de duyacaksın..
Dün akşam kuzenle oturuyoruz. Başladık çocukluk anılarımızdan konuşmaya. Abicim hiç mi düzgün anısı olmaz insanın.
Beni babaannem büyüttü çok severdi sağ olsun. Hatta annemden ayıracak kadar sevmiş öyle diyim size. Okula başlayana kadar onunla kaldım. Dedem çok tatlıydı ne istersem yapardı canım benim. Babaannemde türünün son örneğiydi yeminle NASA gelse çözemez onu. Aliye Rona halt etmiş yanında. Dışarıdan bakanlar tam bir İstanbul hanımefendisi sanıyorlar. Ama ne fecuze ne çirkef olduğunu yaşayanlara sormak gerek.
Neyse sevgili babaannem çatır çatır ayırıyor beni annemden. Feleğe bak.. her zaman derim. bazı insanlar doğuştan şanslı doğar. Benim doğumum bile bok. Vakumla çekmeye kalkmışlar Allah’tan koca Çapa hast. nin vakumu bozuk çıkmış. Şanslı sayılır mıyım acaba ? :) Rab acımış halime. Daha çok şey göreceksin dur sen demiş :) Küçüklüğümde ne annem ne de babamla çok fazla bir anımı hatırlamıyorum. Kardeşim Salih ( salik canım benim) onu eve gidince tanımıyordum. bu çocuk kim ? diyormuşum anneme. Uzun yıllar ne Salih’i ne de annemi sevebildim. Bak hala daha anneyle aram çok iyi değildir. Ama kardeşlerim onlar benim canlarım.. velhasıl okula başladım. Bir geçimsizim bir şirret kimse benimle çocuğunu oynatmıyor. Zaten hırslıyım onlar beni daha beter hırslandırıyorlar. Yasemin vardı çok yaptım kıza o da bana yaptı ama. sinir komalarına sokardı beni. Mızıkçının tekiydi yanar çıkmaz, olmıycak yerlerde oyuna atlar, deli ederdi beni. Siyam dışarı çıkıcınca millet içeri girerdi. Ama siyam hep aynı siyam ne oldu da şimdi götümün dibinden ayrılmıyorlar acaba? Bak hırslandım yine.. küçükken aranızda kolonya içen var mı ? ben onu da yapıyordum ev ahalisi bütün şişeleri döküyorlardı sayemde asla eve kolonya alınmazdı :) ruhumda var sanırım sorun :)) Sonra büyümeye başladım. Orta okula başlayınca arkadaşlarımla aram daha iyi oldu insan manyağı olmuştum diyebilirim. Bir sürü arkadaşım vardı. Bir de hiç insan ayırt etmezdim. Aslında şimdi öğrendim ki seçici olmak gerekiyormuş. Kendimi tanımaya başladığımda kimseden bir şey beklemedim. Kendi kararlarımı hep tek başıma verdim. Doğruda benim doğrumdu yanlış, o hep benim yanlışımdı zaten :) 16 yaşında çalışmaya başladım. o zamana gelene kadar neler oldu neler. hepsini anlatamıycam çok sayfalar alır. stajdan sonra kaldım çalıştığım yerde. Şimdi düşünüyorum da sanırım Rabbın bana verdiği en güzel ödül herhalde! Yaşananlara rağmen çok büyük yanlışlar yapmadım. Şimdi sorarsınız ne yaşadın ki? Bende derim ki; herkes yaşadığını bilir.
Çoğu insan çocukluğuna dönmek ister hep. İnan ben istemiyorum. Hatta hiç çocuk olmasaymışım diyebiliyorum. O kadar etkileniyorsun ki o yaşlarda kimse anlayamaz yaşamadan. Bütün bir ömrünü etkileyebiliyor. bütün bir ömrünü yedirenbiliyor sana.
Hayata nasıl başlarsan öyle devam eder bence. bir mucizedir kötü giden bir yaşamın iyiye dönüşmesi. Duy sesimi ey KUDDÜS arındır artık beni. Sen SEMİ sin. biliyorum beni de duyacaksın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder