Sayfalar

9 Ağustos 2010 Pazartesi

İnsanlık Zor Zanaat..!!!


insanlar akıllarını kaçırmış olmalı. kaçırmasalarda ben kaçırdıklarını düşünüyorum.

dışarıdaki sıcaklık, sahra çölüyle yarışıyor. teyzeler, amcalar, veletleriyle beraber hatta veletlerde yetmeyip hurra bütün mahalleyle beraber denize geliyorlar İstanbul'un bir ucuna.. kardeşim, beyin kanamasından ölüceniz. sabah 7:00 den akşam 21:00'e kadar. ne işiniz var ya kayaların üzerlerinde taşların içinde. Allahım akıl verirken bizim toplum hangi deniz kenarındaydı bilemicem..

Dün kızlarla toplaştık hadi denize girelim dedik. Sahille 100m aramız var ama.. insan selinden gidemiyoruz. hazırlıklarımızı yaptık bindik arabaya çıktık. varan 1: park yeri bulman imkansız :D bok mu var arabayla iniyosun yürü be kardeşim ama çok sıcak yürümek ölümcül.. neyse zor zar bir yer bulundu ve duruldu. hadi bakalım bizim çekeklerin yanına gidelim dedik aman Allahım o da ne!!! heryer karınca yuvası gibi insan-insan-insan nefret geldi.

varan 2: bir yer bulamadık. dört koy'dan üçü tıka basa dolu. millet göt göte.. kendi yerimizi bile işgal etmişler. milletcek çok duyarlıyız hamd olsun.. bırakılan çöpleri hiç saymıyorum. 1 saat takıldıktan sonra amcam halimizi görüp acıyınca siyam, al botu gidin nerde isterseniz orda yüzün. dedi. Bu fırsat kaçar mı? kaçmaz tabikide.. hadi bakalım atladık bota çekmeye başladım. küreğin sol tarafı bozuk.

varan 3: parmaklarım su topladı şuanda geberiyorum acıdan. neyse ikinci koyu geçtik 3.koya geldik. yaşlı teyzeyle bir amca. teyze kumun içine gömülmüş, kafasını kuş gibi kaldırıp bize bakıyor. bende sinir 1500 amca ayağa kalktı bize el kol yapıyor. yaklaştık... hayırdır amca! dedim. öbür tarafa gidin demez mi?

varan 4: siyam çıldırır. - bana baksanıza siz! kendi köyümde denize giremiyorum. rahatsız oluyosan sen yürü git.. Amca da çıt yok.

Kızları kıyıya bıraktım.. açıldım demiri attım.. du bismillah.. beş altı kişi yanımıza geliyor. ulan biz sakin diye gelmiştik buraya. hepsi uzaktan bağıra bağıra geliyorlar.. neye uğradığımızı şaşırdık. Meğerse teşekkür ediyolarmış ((: (nece teşekkürse? kendimi lost adasına düşmüş gibi hissettim) hayırdır dedik. Amcayla teyze kimseyi sokmuyormuş kocaman koya. bunlarda sinmişler. biz gelince fantastik ikili defolunca, millet rahata ermiş. onun için teşekkür ediyorlarmış..

üç-dört saat takıldıktan sonra; Amcam geldi bizi aldı. kürek ıstırabından da kurtuldum.

demem o ki; milletce gittiğimiz yeri mahvedebiliyoruz, hatta o kadar mahvetmek ki bu insanların yerlerini işgal edip, çıkın dediklerinde ağaz burun kıvırıyoruz, çöpleri oraya buraya savurup, giderken arkamıza bile bakmıyoruz.. biri gelip çöpünüzü unuttunuz diye eline verince yalan mekanizmamız anında çalışıveriyor..

böyleleri insan olduklarından eminlermi acaba? İnsan olduklarını iddaa ediyorlar. akıl sağlıklarından eminler mi acaba?? meraktayım!!

2 yorum:

  1. Tek yol onlar gibi şirret olup pisliklerini suratlarına vurmak.. Merak etme.. deli deliyi görünce değneğini baya iyi saklıyo ;)

    YanıtlaSil
  2. kesinlikle haklısın Nina

    arkalarından koşup, poşetlerini veriyorum. mal mal yüzüme bakıp a aa.. unutmuşuz deyip alıyorlar poşeti.. çok güzel bir politika uydurmuşlar ;)

    YanıtlaSil